Jak wybrać paszę dla konia dobrej jakości

Korzystając z porad dietetyka jesteś w stanie uzyskać informacje o prawidłowym żywieniu, planie dietetycznym opierającym się na zbilansowanych racjach żywieniowych, oraz o charakterystyce poszczególnych komponentów paszowych. Dietetyk może polecić określoną paszę na podstawie składu i wartości odżywczych zamieszczonych na etykiecie, jednak nie jest w stanie zagwarantować JAKOŚCI paszy. Jest to obowiązkiem producenta.

Problemem w żywieniu koni bywa nie tylko nieodpowiednio dobrana pasza pod kątem składu, ale też jej jakość.

Zatem jak wybrać dobrą jakościowo paszę?

Na jakość paszy ma wpływ:

rodzaj komponentów
jakość białka
pochodzenie komponentów paszowych
sposób obróbki
miejsce wytwarzania/produkcji

Komponenty paszowe

Kupując określoną paszę zwróć uwagę, czy jest wyszczególniona lista komponentów. W pierwszej kolejności są zamieszczane te, które mają największy udział w paszy. Jeśli producent lub sprzedawca nie zamieszcza takiej informacji, to tej paszy nie kupuj.

Lista komponentów paszowych może już być wyznacznikiem jakości. Zwróć uwagę jaka jest baza – zboża, rośliny motylkowe, nasiona roślin oleistych. Lepsze pasze zawierają całe składniki (np. pełne ziarna owsa, pełnotłuste siemię lniane, całe ziarno słonecznika, sieczka z lucerny), a nie produkty uboczne – makuchy, wytłoki, łupiny, łuski, mączki, śruty. Etykieta będzie zawierać informację o konkretnym typie oleju (np. lniany) a nie ogólną informację – olej roślinny. Dobrej jakości pasze również zawierają produkty uboczne, ale nie stanowią one bazy. Krótko mówiąc, szukaj paszy, która zawiera jak najmniej przetworzonych komponentów i tych które są poprodukcyjnym odpadem, używanym jako “wypełniacz”.

Źródło białka

Jakość białka jest jedną, jeśli nie główną cechą paszy decydującą o jej jakości. Jeśli pasza zawiera białko niskiej jakości, ucierpi na tym sierść, kopyta i rozwój mięśni konia. Jakość białka zależy od ilości niezbędnych aminokwasów egzogennych (aminokwasów, których koń nie jest w stanie sam wytworzyć) w danym produkcie. Białka o wysokiej ilości aminokwasów limitujących są uważane za dobrej jakości, podczas gdy białka o niskim poziomie niezbędnych aminokwasów są uważane za słabej jakości.

Aby określić jakość białka, należy przyjrzeć się składnikom paszy i sprawdzić, skąd białko pochodzi. Pasze zawierające soję, łubin, płatki grochu, lucernę będą zawierały białko wyższej jakości niż pasze zawierające białko wyłącznie ze źródeł zbożowych (na przykład białko pszenicy występujące w otrębach pszennych).

Lizyna jest pierwszym aminokwasem ograniczającym w diecie konia, ponieważ zwykle to ona jako pierwsza ulega zużyciu, dlatego staje się ograniczająca (dla wzrostu, rozwoju mięśni). Wysokiej jakości białka, w tym te z roślin motylkowych i soi, są niezbędne, w okresie wzrostu, wysokiej ciąży, laktacji i do budowy mięśni.

Stosunek ilościowy poszczególnych komponentów

Istnieją dwie metody komponowania pasz:

Pierwsza polega na obniżaniu kosztów produkcji, w ramach których firma wymienia na etykiecie wybrane składniki (używając ogólnych sformułowań: „ziarna zbóż, w tym jęczmień, pszenica i kukurydza”), a następnie producent paszy używa dowolnej kombinacji tych składników, w zależności, która będzie najtańsza, aby spełnić minimalne wymagania.
Druga polega na użyciu tych samych składników i tej samej receptury za każdym razem, gdy przygotowywana jest pasza. Ta metoda dozowania daje produkt bardziej spójny i często wyższej jakości.

Kiedy jakość ma znaczenie?

Koń w lekkiej pracy, który dobrze wykorzystuje paszę bez problemu poradzi sobie na dobrym jakościowo sianie i małych dawkach koncentratów gorszej jakości. Jakość paszy ma za to znaczenie w przypadku koni o zwiększonym zapotrzebowaniu na energię i białko – dotyczy to klaczy hodowlanych, koni rosnących, koni które potrzebują pasz kondycyjnych.

Należy również wziąć pod uwagę jakość głównego składnika końskiej diety – siana i pastwiska. Konie mające dostęp do dobrej jakościowo paszy objętościowej nie muszą w takim samym stopniu potrzebować wysokiej jakości paszy treściwej.

Standardy paszowe

Produkcja pasz stanowi niezwykle ważny element łańcucha żywnościowego. Producenci rolni powinni mieć na uwadze fakt, że jakość wytwarzanych pasz dla zwierząt wpływa nie tylko na ich bezpieczeństwo, ale również na bezpieczeństwo ludzi.

UFAS / FEMAS

Norma FEMAS obejmuje wymagania dotyczące bezpieczeństwa dla wszystkich składników pasz (w tym mikroskładników, takich jak aromaty, witaminy i enzymy) stosowanych w produkcji paszy dla zwierząt, niezależnie od tego, czy są to produkty podstawowe systemu produkcyjnego, czy produkty uboczne, niezależnie od kraju pochodzenia.

System GMP+

To standard kierowany do producentów pasz dla zwierząt oraz ich składników, jak również do przedsiębiorstw transportowych i handlowców działających na tym rynku. W oparciu o praktyczne potrzeby, w standardach GMP+ FSA uwzględniono szereg elementów, takich jak wymogi zarządzania systemem bezpieczeństwa pasz, zasady HACCP, śledzenie drogi produktu, programy wymogów wstępnych, kompleksowe ujęcie całego łańcucha paszowego oraz system wczesnego ostrzegania EWS (Early Warning System).

+ QS

System certyfikacji QS (Qualität und Sicherheit) jest systemem zapewnienia bezpieczeństwa żywności i pasz. Q-S Qualität und Sicherheit GmbH to niemiecka organizacja powstała w 2001 roku, której udziałowcami są organizacje i zrzeszenia rolników i hodowców w Niemczech. Organizacja ta wypracowała standardy dobrej praktyki rolniczej dla szerokiego obszaru działań w produkcji rolnej, przetwórstwie oraz handlu.

ISO 22000 (Zarządzania Bezpieczeństwem Żywności) – Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna ISO w 2005 roku opublikowała nową normę przeznaczoną do stosowania w branży żywnościowej. Zawarte są w niej wymagania konieczne do spełnienia po to, aby umożliwić stałe dostarczanie bezpiecznych wyrobów i usług. Norma ISO 22000 określająca System Zarządzania Bezpieczeństwem Żywności przeznaczona jest do stosowania przez:

Producentów płodów rolnych,
Producentów pasz,
Producentów produktów pierwotnych,
Wytwórców środków żywnościowych,
Operatorów transportu (firmy logistyczne, transportowe),
Firmy świadczące usługi magazynowania,
Hurtownie,
Podwykonawców w/w,
Strefę detalicznego zbytu produktów (sklepy, markety),
Strefę usług żywieniowych (restauracje, bary, catering),
Producentów maszyn i urządzeń,
Producentów materiałów opakowaniowych,
Producentów środków czystości,
Producentów składników i substancji dodatkowych,
Producentów pestycydów, nawozów, leków, środków dietetycznych,
Organizacje świadczące usługi,

BETA NOPS – Naturally Occurring Prohibited Substances

Kodeks substancji zakazanych naturalnie występujących (NOPS) został opracowany przez BETA (Brytyjskie Stowarzyszenie Handlu Jeździeckiego) w odpowiedzi na zwiększoną częstość występowania pozytywnych testy antydopingowe u koni wyścigowych. Program NOPS, choć nie jest gwarancją, jest podejściem opartym na ocenie ryzyka, mającym na celu zmniejszenie ryzyka skażenia paszy naturalnie występującymi substancjami zabronionymi, takimi jak na przykład morfina

Pasze z jednym z powyższych certyfikatów*:

Spillers, Saracen, Wytwórnia Pasz Morawski (Sukces), Masters, Biofeed, Pavo, Polski Żłób, Hartog, Havens, St. Hippolyt

*na podstawie informacji zawartych na stronie producenta

Certyfikowana pasza powinna być gwarancją jakości komponentów, spełniać wymogi bezpieczeństwa, gwarantować łańcuch dostaw i wspierać dobre praktyki rolnicze. Kupując pasze z certyfikatem zmniejszasz ryzyko skażenia paszy.